Van Der Helst Plein Exposities Amsterdam

Ik ben gefascineerd door de beperktheid van bestaand materiaal. Op straat, fotobeurzen, 2e hands winkels, overal kom ik het tegen, afgedankt door andere mensen en voor mij inspiratie om nieuwe werelden te maken. Oude vergeelde papiertjes met een hoek gebogen, resten plakband, koffievlekken, heerlijk. Ze hebben al een leven gehad. Een collage begint in dozen vol met soms 40-50 jaar oude foto’s waarin ik mijn onderwerpen vind. De hele tafel ligt vol met beeld en papier. Ik leg over elkaar, scheur, knip, plak totdat het beeld af is. Vooral houdingen van mensen vind ik boeiend, waarbij het hoofd voor mij teveel afleidt. Het hoofd op de foto is al teveel ingevuld. De houdingen zelf zeggen al zoveel. Het hoofd moet plaatsmaken voor een vergezicht, een droom, een blik, een ingang naar een andere wereld. Bij landschappen maak ik ingrepen met bijvoorbeeld een brug of een boot als doorkijkje. Mijn combinaties en keuzes laten je loskomen van het plaatje dat er was en geven een opening, een ingang

En dan nu toch: Onder de noemer Kritisch borduurwerk borduurt Petra van der Steen teksten op bestaand gebruikstextiel. Het lijken ogenschijnlijk dooddoeners, woorden die uit hun context zijn gehaald, maar ook hersenspinsels en dwanggedachten. Je zou het kunnen zien als een ode aan al die anonieme borduursters die tijdens deze contemplatieve bezigheid veel tijd hadden om na te denken. Het is een spel van tegenstellingen; de zoetheid van de geborduurde kleedjes en de soms zure teksten die naar het leven zelf verwijzen. Wellicht relativeren deze tekstwerken de beslommeringen van de toevallige passant…… Creeer je eigen opening en loop langs met een lekker drankje! Van der Helstplein 3, Amsterdam www.petravandersteen.nl

 Een eerste indruk is niet altijd wat het lijkt. Het verdient aanbeveling om de persoon tegenover je opnieuw en in detail te bekijken. A. onderzoekt in deze serie welke lijnen mannelijkheid of vrouwelijkheid weergeven, of juist toch weer niet? Soms heb je het gevoel, ik ken deze persoon. De tekening lijkt op iemand die je kent. Deze herkenning zit vaak in heel kleine accenten. Maar welke? A. ambieert dat je opnieuw gaat kijken naar nuances bij mensen om je heen. De foto “Gerlinde L.  3.12.1962” van Detlef Orlopp was de inspiratie voor deze serie. Tentoonstelling: 18 september 2020 - 10 december 2020 100 x 155 cm 100 x 155 cm 42 x 60 cm 40 x 60 cm      

De manier waarop het kind in de camera kijkt. Het is een blik van een volwassen vrouw en tevens is het nog een kind. Pubers kunnen zo ook van de ene op de andere seconde switchen in hun gemoedstoestand en uitstraling. Bijvoorbeeld ook te zien bij de pubers van Rineke Dijkstra. Het zoeken naar de vrouw en het kind in de foto heeft tot deze serie geleid. Het is een onderzoek naar (on)volwassenheid en de omstandigheden waarin kinderen of volwassen geraken, welke al dan niet invloed op de persoon heeft. Via een online fotografie cursus van het Moma kwam ik bij het werk van Dorethea Lange uit,  helemaal gefascineerd door haar foto Damaged Child, Shacktown, Elm Grove, Oklahoma (1936), de inspiratie van deze serie. www.anjasijben.com  

Na twee succesvolle edities is in Van der Helstplein Etalages in Amsterdam nu de derde editie van de videobiënnale te bekijken. In twaalf etalages zijn op kleine displays video’s van zestien kunstenaars te zien. Elke video geeft op geheel eigen wijze een beeld van het begrip “begin”. Het thema begin kan breed zijn: Een gesprek of verhaal beginnen, een dag beginnen, het begin van lente, dooi, dood, tekening, werk, activiteit, onderhandeling, afspraak, huwelijk, geboorte, het einde, de oneindigheid. Je kunt langslopen en even stil blijven staan, een vleug opvangen van wat er zich achter de ramen afspeelt of even helemaal verdwijnen in een andere wereld, zo midden op straat. Deelnemende kunstenaars zijn: Nelleke Bosland , Nienke Brokke , Simone Haeckel , Jan van IJken , Ruby Kimmel , Frans van Lent , Patrick Leppert , Lies Neve , Markus Nilling ,  Sara Pfrommer , Lars Reen , Inge Reisberman , Annemiek Schout , Gaia Suyling Smit , Bas van Wieringen , Chris Wuytack Van harte welkom

In mijn ideale man tekeningen is het de expressie in de houding van de man in de openbare ruimte welke mij fascineert. Hoe gedraagt hij zich en welke gedachten kan hij daarbij hebben? Door middel van observatie probeer ik de lichaamstaal van "mijn" willekeurig ontmoette mannen in mijn kunstwerken te lokaliseren. Soms is het een bewuste, duidelijke expressie en houding van deze mannen, soms een onbewust emotioneel gedrag. Door de manier waarop hij "handelt", communiceert hij een bepaald beeld naar zijn omgeving en medemensen. Wij interpreteren op onze beurt zijn lichamelijke uitingen met de overtuiging van opvoeding, ervaring en vooroordelen in een vooraf bepaalde richting. Mijn tekeningen zijn niet oordelend, ze bezitten een vorm van humor die tegelijkertijd mild en navrant is. Ze wekken een vorm van deernis op en tegelijkertijd is er iets lachwekkends aan het zelfbeeld van de mannen die ik uitteken. Het korte vluchtige moment van observeren en bepalen van and